Być może, podobnie jak wielu innych mężczyzn i kobiet w Polsce, dopiero niedawno odkryłeś, że twoje dziedzictwo jest żydowskie. I być może, co całkiem naturalne, zadajesz sobie pytanie: „Jeśli jestem Żydem, to co to oznacza?”
Kim jesteśmy my, Żydzi? Cóż, zacznijmy od kilku podstawowych definicji.
Ponieważ my, Żydzi, żyliśmy na tak wielu ziemiach i współtworzyliśmy tak wiele kultur, najlepiej jest myśleć o nas jako o narodzie, a nie jako o konkretnej rasie czy narodowości. W końcu są polscy Żydzi, Żydzi etiopscy, Żydzi amerykańscy, a nawet Żydzi chińscy! I oczywiście, są współcześni Izraelczycy.
Czy „bycie Żydem” oznacza, że praktykujemy i wyznajemy religię judaizmu? Choć wielu Żydów wyznaje jakąś formę współczesnego judaizmu, „żydostwo” i „judaizm” to nie to samo. Bycie Żydem opisuje to, kim jesteśmy, natomiast judaizm to system wierzeń, który opisuje to, w co możemy wierzyć. My, Żydzi, jak wszyscy inni, możemy przyjmować dowolną liczbę różnych systemów wierzeń – lub możemy nie przyjmować żadnego! Są Żydzi agnostycy, Żydzi ateistyczni, Żydzi tradycyjnie „ortodoksyjni” i ultraortodoksyjni – i są setki tysięcy Żydów, którzy wierzą, że Jezus (lub Jeszua) jest obiecanym żydowskim Mesjaszem, który umarł za grzechy wszystkich ludzi i powstał z martwych, jak przepowiedziano w Pismach Hebrajskich, Starym Testamencie.
Być może najlepszym sposobem na zrozumienie „bycia Żydem” jest przyjrzenie się temu, w jaki sposób same Pisma Hebrajskie mówią o nas, Żydach. Jesteśmy szczególnym narodem, stworzonym przez Boga i wywodzącym się z określonej linii przodków – Abrahama, Izaaka i Jakuba. Jako naród mamy wspólną historię, niezależnie od naszej kultury, a także wspólny cel. Zostaliśmy wybrani przez Boga (nie ze względu na coś szczególnego w nas samych), aby być narodem, przez który Jedyny Prawdziwy i Żyjący Bóg da światu Biblię, Mesjasza Jezusa (który narodził się z żydowskiej kobiety) oraz Dobrą Nowinę o tym, jak każdy z nas, niezależnie od tego, czy jest Żydem czy nie, może uzyskać przebaczenie grzechów i otrzymać od Boga dar osobistej i wiecznej relacji z Nim. Dzieje się to wtedy, gdy przyznajemy, że zgrzeszyliśmy i nie spełniliśmy Bożych oczekiwań oraz gdy wierzymy, że Jeszua Mesjasz umarł na krzyżu, by ponieść konsekwencje naszych grzechów, a następnie zmartwychwstał trzeciego dnia.
Apostoł Paweł, Żyd ze starożytnego miasta Tarsu, opisał to w ten sposób:
„Chrystus (czyli Mesjasz) umarł – zgodnie z Pismem – za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem”.
(1 Koryntian 15,3-4)
Ponieważ Jezus żyje, możemy prosić Go o przebaczenie i możemy złożyć szczerą obietnicę, że będziemy Go naśladować. A kiedy to zrobimy, On nam przebacza i daje nam obiecany dar „życia wiecznego” – osobistą więź z Bogiem, która zaczyna się w chwili, gdy się nawracamy i trwa wiecznie.
Wielki żydowski król Dawid bardzo dobrze rozumiał ten dar życia wiecznego. Napisał:
„Z pewnością dobroć i miłosierdzie pójdą za mną po wszystkie dni mego życia. I będę mieszkał w domu Pana na zawsze” .
(Psalm 23,6)
Tak więc prawdziwe pytanie nie brzmi: „Czy my, Żydzi, możemy wierzyć w Jezusa?”. Raczej prawdziwe pytanie brzmi: „Czy my, Żydzi, powinniśmy wierzyć w Jezusa?”. Odpowiedź na to pytanie jest naprawdę bardzo prosta. „Tak, powinniśmy, jeśli On jest Mesjaszem i Zbawicielem, obiecanym nam w naszej własnej żydowskiej Biblii”.
A najlepszym sposobem odpowiedzi na to pytanie jest spojrzenie na to, co żydowska Biblia mówi o tym, kim jest Mesjasz, co zrobi i kiedy do nas przyjdzie.
Chcesz się temu przyjrzeć? Masz inne pytania? Skontaktuj się z nami! Chętnie wysłuchamy Twoich uwag i podzielimy się z Tobą naszymi przemyśleniami.