Przyjrzyj się logicznie pytaniu, które często jest kontrowersyjne i dezorientujące.
Ruth Rosen | 14 marca 2018
Jeśli uważasz, że pytanie o to, czy ktoś może być jednocześnie Żydem i Chrześcijaninem jest kontrowersyjne lub dezorientujące, nie jesteś sam! A może jesteś pewien odpowiedzi, ale nie wiesz, jak ją wyjaśnić innym. Niezależnie od tego, czy badasz sprawę dla siebie, czy chcesz wyjaśnić swoje przekonania innym, pomocne jest posiadanie obiektywnych i dokładnych definicji zarówno „Żyda”, jak i „Chrześcijanina”. Bez nich łatwo o założenia – a założenia mogą przeszkadzać w zrozumieniu, kto jest Żydem, kto Chrześcijaninem i czy można być jednym i drugim na raz.
Dla niektórych pytanie: „Czy ktoś może być Żydem i Chrześcijaninem” nie jest tylko teoretyczne, ale osobiste. Być może zastanawiasz się: „Czy ja mogę być Żydem i Chrześcijaninem?”. Może dorastałeś słysząc: „Żydzi nie wierzą w Jezusa!”. Jednak nie jesteś pewien, czy (lub dlaczego) te dwie rzeczy są nie do pogodzenia.
Przedstawimy tutaj logiczne spojrzenie na to, czy osoba pochodzenia żydowskiego może być również Chrześcijaninem.
Ważna uwaga odnośnie definicji
Niektórzy twierdzą, że bycie Żydem to jedynie kwestia religii. Ta definicja wyklucza ogromny odsetek ludzi, którzy identyfikują się jako Żydzi tj.: ateistycznych Żydów, agnostyków i wszystkich innych Żydów, którzy nie przestrzegają zasad religii lub wyznają idee i wierzenia, których nie można znaleźć w tradycyjnym Judaizmie.
Inni twierdzą, że tożsamość żydowska jest określana przez czynniki kulturowe i socjologiczne (a nie religijne). Jednak niektórzy używający tego argumentu również twierdzą, że należy wykluczyć Żydów „wyznających inne religie”. Ale jak można użyć niereligijnej definicji, by włączyć niektórych ludzi, a następnie użyć religii, by wykluczyć innych? Definicje muszą być spójne.
Co sprawia, że ktoś jest Żydem?
Pismo Święte jest doskonałym miejscem do rozpoczęcia badania tożsamości żydowskiej. Wyjaśnia ono dokładnie, czym jest naród żydowski, w tym nasze pochodzenie, a także jak i dlaczego istniejemy.
Zrozumienie tożsamości żydowskiej w Torze
Księga Rodzaju 12:1-3 opowiada o początku powstania narodu żydowskiego. Podsumowując: Bóg powiedział Abrahamowi, aby opuścił swój kraj i udał się do ziemi, którą Bóg mu wskaże. Tam, jak obiecał Bóg, potomkowie Abrahama staną się wielkim i błogosławionym narodem, a przez ten naród wszystkie ludy Ziemi będą błogosławione. Tym narodem, oczywiście, jest naród żydowski wywodzący się od Abrahama.
Bóg powtarza tę obietnicę Izaakowi (Księga Rodzaju 26:2-5, 24) i ponownie Jakubowi (Rdz 28:13-15).
Żaden człowiek nie może odwołać Bożej obietnicy danej naszym przodkom.
Biblijne, jeśli jesteś Żydem, to z powodu Bożej obietnicy. Ta obietnica dotyczy potomków ludzi, którym została złożona – potomków Abrahama i Sary, Izaaka i Rebeki, Jakuba oraz Lei i Racheli. Żaden człowiek nie może odwołać Bożej obietnicy danej naszym przodkom. Ale chociaż nasza żydowskość jest dziedziczna, bycie Żydem powinno być czymś więcej niż rasą, religią czy narodowością. Mieliśmy być nie tylko narodem obietnicy, ale także narodem z celem.
Cel ten został po raz pierwszy nakreślony w Księdze Wyjścia 19:5-6. Po tym, jak Bóg wyprowadził nas z Egiptu, wyjaśnił nam, że mamy zachowywać Jego Przymierze i stać się królestwem kapłanów, narodem świętym. Bóg opisuje swój cel dla narodu żydowskiego, ale pozwala nam zdecydować, czy chcemy być Mu posłuszni i uczestniczyć w tym celu.
Każdy Żyd jest częścią narodu izraelskiego, któremu Bóg złożył pewne obietnice, ale niektórzy nie wiedzą lub nie dbają o znaczenie tego. Jednak ani apatia, ani nawet apostazja nie zmieni Bożych obietnic, lub nie zaprzeczy żydowskiej tożsamości żadnego z potomków tej obietnicy. Żydowskie Pismo Święte przytacza przypadek za przypadkiem na oba przykłady.
Bóg ostrzegł nasz naród przed konsekwencjami przekroczenia wyznaczonych przez Niego granic i Biblia opisuje te konsekwencje. Mimo to, Bóg nigdy nie wycofał swojej obietnicy, ani nie odebrał narodowości potomkom Jakuba.
Prawo Ustne i tożsamość żydowska
Od czasu swego powstania aż po erę cyfrową, halacha (Prawo Ustne, czyli żydowskie prawo, które reguluje życie religijnych Żydów) uznaje, że Żydzi nigdy nie przestają być Żydami, niezależnie od tego, w co wierzą i jak żyją.
Nawet jeśli Żyd poddaje się obrzędom przyjęcia do innej religii i formalnie wyrzeka się religii żydowskiej, pozostaje on – jeśli chodzi o halachę – Żydem, choć grzesznikiem (Sanhedryn 44a). Według Nahmanidesa, postawa ta wynika z faktu, że Przymierze między Bogiem a Izraelem zostało zawarte „z każdym, kto dziś stoi tu z nami przed PANEM, naszym Bogiem, i z każdym, kogo tu dziś z nami nie ma.” (Księga Powtórzonego Prawa 29:14; Nahmanides ad loc/w miejscu 2).
Ci, którzy decydują się ukrywać swoją żydowskość, nadal są dla Boga Żydami.
Aish.com wskazuje, że „przejście na inną religię jest nieskuteczne. Zgodnie z prawem żydowskim, osoba jest zawsze Żydem – niezależnie od tego, czy odrzuca swoje dziedzictwo, ignoruje je, czy praktykuje inną religię. „3
Jeśli chodzi o halachę, nie ma możliwości rezygnacji z bycia Żydem. Jednak na przestrzeni wieków wielu religijnych i świeckich Żydów z trudem akceptowało fakt, że to dotyczy również Żydów, którzy uwierzyli w nowotestamentowy przekaz o Jezusie.
Współczesna żydowska nauka i mesjanistyczni Żydzi
Niedawno we współczesnym świecie żydowskim nastąpiła zmiana dotycząca Żydów mesjanistycznych – to znaczy ludzi, którzy urodzili się Żydami i pozostają świadomi swej żydowskości, podążając za Jezusem jako żydowskim Mesjaszem. Liderzy i uczeni zaczęli uznawać, że Żydzi mesjanistyczni są rzeczywiście Żydami i mają prawo do wyrażania swojej tożsamości jako takiej. Yaakov Ariel, profesor studiów żydowskich w UNC Chapel Hill zwraca uwagę na ten zwrot:
Judaizm mesjanistyczny wyrósł i stał się stałym elementem sceny religijnej i kulturalnej w centrach populacji żydowskiej na całym świecie, a niektórzy Żydzi zaczęli patrzeć na nich w nowy sposób. Artykuły o Żydach mesjanistycznych w żydowskich periodykach … przedstawiały ich sprawę w zaskakująco bezstronnym tonie. W 2000 r. Dan Cohn-Sherbok, rabin reformowany, opublikował książkę o judaizmie mesjanistycznym, która w istocie wzywała do inkluzywnej definicji judaizmu i akceptacji tego ruchu. 4
Simon Rocker, dziennikarz The Jewish Chronicle, posunął się nawet do uznania, że jesteśmy nie tylko etnicznie i kulturowo żydowscy, ale także zachowaliśmy nasze duchowe dziedzictwo. Dokonał przeglądu Żydowskich Ewangelii, w których Daniel Boyarin wyjaśnia, że koncepcje z Nowego Testamentu, takie jak Trójca Święta i boskość Mesjasza, były już „głęboko osadzone” w Judaizmie, w pierwszym wieku, za czasów Jezusa. To może być wyzwaniem dla wielu osób w społeczności żydowskiej, aby wziąć pod rozwagę wiarę w Jezusa, nie jako odrzucenie żydowskiej wiary, ale jako jej kontynuację:
Jeśli Boyarin ma rację, to mesjanistyczni Żydzi, których wiara w Jezusa jako Mesjasza stawia ich obecnie poza żydowski nawias, mogą mieć więcej praw do bycia odłamem Judaizmu niż nam się wydaje.5
Co sprawia, że ktoś jest Chrześcijaninem?
Czy zdziwiłaby cię taka informacja, że ktoś, kto chodzi do kościoła przez całe swoje życie, niekoniecznie jest Chrześcijaninem? Żydzi rodzą się Żydami z powodu obietnicy, którą Bóg dał naszym przodkom, ale ludzie stają się Chrześcijanami na podstawie tego, w co wierzą o Bożych obietnicach, a konkretnie o Jezusie jako ich wypełnieniu. Nie można urodzić się Chrześcijaninem, ponieważ ludzie nie rodzą się wierząc w cokolwiek. Jest to ważna różnica między Żydami a Chrześcijanami.
Niektórzy ludzie mogą uważać się za “Chrześcijan”, ponieważ dorastali w kulturze, w której chodzenie do kościoła jest normą, i ponieważ nie identyfikują się z żadną inną religią. Jednak bez rzeczywistej, zmieniającej życie wiary w Jezusa, są oni Chrześcijanami tylko z nazwy. Terminem używanym czasem do opisania takiej osoby to tzw. „nominalny Chrześcijanin”. Można go porównać do kogoś, kto rejestruje się jako członek określonej partii politycznej, ale nigdy nie głosował ani nie zrobił nic innego, co by świadczyło o jego zainteresowaniu lub wierności tej partii lub jej kandydatom.
Jaka jest różnica między chrześcijanami a poganami?
„Poganin” jest zwykłym tłumaczeniem hebrajskiego słowagoj, które oznacza „naród” i jest zwykle używane do określenia narodów nieżydowskich. Goj lub Poganin, to po prostu każdy, kto nie jest Żydem. Podobnie jak w przypadku bycia Żydem, bycie gojem jest kwestią urodzenia, w przeciwieństwie do bycia Chrześcijaninem, które jest kwestią wiary. Powiedzieć, że Żyd, który wierzy w Jezusa, nie jest już Żydem, to to samo, co powiedzieć, że stał się on Poganinem – co jest niemożliwe. Formalnie nie ma Żydów Pogan. (Chociaż poganin może zdecydować się na przyjęcie religii żydowskiej i być zaliczony do narodu żydowskiego).
Niektórzy Żydzi dorastali słysząc słowa „Chrześcijanin” i „Poganin” używane zamiennie. To błędne użycie słów przyczyniło się do zamieszania wokół tego, czy dana osoba może być zarówno Żydem jak i Chrześcijaninem. Wielu mesjanistycznych Żydów unika używania słowa „Chrześcijanin” do opisania swojej wiary w Jezusa właśnie z tego powodu.
Czy Chrześcijanie nie byli zawsze Poganami?
Pierwsi Chrześcijanie byli żydowskimi wyznawcami Jezusa, choć początkowo nie byli znani pod nazwą „Chrześcijanie”. Swoją wiarę w Jezusa i jego nauki określali jako „Drogę „6 . Inni nazywali ich „Nazareńczykami”, od nazwy miasta, w którym mieszkał Jezus i jego rodzina. Ci Żydzi postrzegali Jezusa jako coś więcej niż tylko religijną ideę czy dobry przykład; postrzegali Go jako obiecanego Mesjasza, przepowiedzianego w Księgach Pisma Świętego, takich jak Micheasza 5:1 i Izajasza 9:5. Ich wiara w Niego wpłynęła na to, jak postrzegali swoją relację z Bogiem i jak żyli.
Pierwszymi, którzy zostali nazwani „Chrześcijanami” byli prawdopodobnie w większości Poganie, którzy mieszkali w Antiochii. Nie była to etykieta, którą sami sobie wybrali. Zostali nazwani „Chrześcijanami” (prawdopodobnie przez innych Pogan), ponieważ zawsze mówili o nauce Jezusa, Mesjasza – lub „Chrystusa”, co jest po prostu greckim tłumaczeniem słowa Mesjasz – i starali się nią żyć. Nazwa ta mogła być przeznaczona do wyśmiewania ich, ale stała się powszechnie rozumiana jako określenie każdego, kto podążał za naukami Jezusa.
Chrześcijanie są tak zróżnicowaną grupą ludzi, jaką kiedykolwiek możesz znaleźć.
Chrześcijanie stanowią zróżnicowaną grupę; są Żydami i Poganami, którzy ufają Jezusowi jako żydowskiemu Mesjaszowi i temu, który złożył siebie jako ofiarę za grzechy świata, jak przepowiedziano w Księdze Izajasza 53. W rzeczywistości Chrześcijanie są tak zróżnicowaną grupą ludzi, jaką kiedykolwiek możesz znaleźć; jest wiele różnorodności wśród żydowskich wyznawców Jezusa … i jeszcze więcej różnorodności wśród wyznawców z Pogan, ponieważ reprezentują oni wszystkie narody świata! Bóg kocha różnorodność, a Ewangelia przyjmuje ludzi wszystkich narodowości.
Ewangelia Jana 3:16 jest często opisywana jako najlepsze podsumowanie przesłania Jezusa i nadziei dla tych, którzy w Niego wierzą. Czytamy w nim: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.”. Zwróć uwagę na słowa: świat i każdy. Te uniwersalne określenia obejmują naród żydowski i Pogan.
Czy „żydowscy Chrześcijanie” nie są neofitami?
Poganie nawróceni w pierwszym wieku nie stali się Żydami, aby podążać za żydowskim Mesjaszem, mimo że większość wierzących w Jezusa była wtedy Żydami. Podobnie żydowscy naśladowcy Jezusa dzisiaj nie stają się Poganami, mimo że większość wierzących teraz to Poganie.
Wielu żydowskich wyznawców Jezusa odpowie „nie”, gdy zapyta się ich o to, czy się nawrócili – ponieważ rozumieją, że większość ludzi nie używa dziś tego słowa w jego oryginalnym, biblijnym, żydowskim znaczeniu, ale raczej w odniesieniu do kogoś, kto porzucił swoją żydowską tożsamość.
Według Jezusa, każdy kto zwraca się do Boga (nawraca się) ma wspólne doświadczenie:
“Odpowiedział mu Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się ktoś nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć królestwa Bożego. Nikodem zapytał go: Jakże może się człowiek narodzić, będąc stary? Czy może powtórnie wejść do łona swojej matki i narodzić się? Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. Co się narodziło z ciała, jest ciałem, a co się narodziło z Ducha, jest duchem.” (Jan 3:3-6).
Odrodzenie odnosi się do nowego życia, które pochodzi z innego źródła – źródła duchowego. Odrodzenie, które opisuje Jezus, daje nową obietnicę, ale nie odwołuje pierwotnych obietnic Boga wobec narodu żydowskiego; w rzeczywistości nowa obietnica jest przepowiedziana w Piśmie Świętym (Księga Jeremiasza 31:33 i następne). I w dodatku ta nowa obietnica, złożona najpierw narodowi żydowskiemu, została zaoferowana również Poganom. Ponieważ obietnica pokoju z Bogiem, którą daje Jezus, nie może być otrzymana w chwili narodzin, lecz jedynie przez odrodzenie. Urodzenie się jako Żyd lub Poganin nie ma wpływu na to, czy ktoś otrzyma tę obietnicę.
Dlaczego Żydzi wierzący w Jezusa nie nazywają się po prostu Chrześcijanami?
Odpowiedź jest prosta: cenimy naszą żydowskość; jest ona częścią naszej przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Nie widzimy powodu, by ignorować lub zaprzeczać tak ważnej części tego, kim jesteśmy. Wierzymy też, że każda żyjąca osoba pochodzenia żydowskiego jest świadectwem Bożej mocy dotrzymywania obietnic. Jak wspomniano, niektórzy żydowscy wyznawcy Jezusa nie identyfikują się z terminem „Chrześcijanin”, ponieważ niektórzy ludzie błędnie rozumieją to słowo jako synonim Poganina. Większość z nas, którzy używają tego terminu, szybko wyjaśnia, że jesteśmy Żydami i Chrześcijanami.
Może lepszym pytaniem byłoby to: Dlaczego ktokolwiek wolałby, aby żydowscy wyznawcy Jezusa wyrzekali się lub ignorowali naszą żydowską tożsamość? Być może niektórzy zdają sobie sprawę z tego, że jeśli będziemy postrzegani jako Żydzi, może to usunąć barierę, która powstrzymuje innych Żydów przed rozważaniem wiary w Jezusa. Ale każdy, kto chce nadać nam etykietę „już nie-Żyda”, by chronić innych przed rozważaniem wiary w Jezusa, może przesadzać. W społeczności żydowskiej istnieje wiele sporów na temat tego, jak, a nawet czy, można poznać Boga. Plany ochrony ludzi przed przeciwstawnymi pomysłami na poznanie Boga często kończą się niepowodzeniem. Każdy ma prawo i obowiązek prosić Boga, by pokazał mu, w jaki sposób mieć z Nim relację. Pytanie Boga o to, czy Jezus jest drogą do tej relacji, jest osobistym wyborem, który każdy, Żyd czy nie, ma prawo zadać.
Jeśli Jezus naprawdę jest Mesjaszem, to stanie się Jego naśladowcą wzmocni naszą żydowską tożsamość, a nie ją zniszczy.
Bycie Żydem lub Gojem to niezmienny fakt urodzenia. Bycie Chrześcijaninem to kwestia przekonań i wyboru. Jeśli Jezus naprawdę jest tym, za kogo się podawał – żydowskim Mesjaszem – to bycie Jego naśladowcą wzmocni naszą żydowską tożsamość, a nie ją zniszczy.
Więc, jeśli jesteś Żydem, czy możesz wierzyć w Jezusa?
Tak!
Może to zabrzmieć jak oczywistość, ale zawsze najlepiej jest wierzyć w prawdę. Aby to zrobić, musimy kwestionować założenia. To może być niewygodne, ale wiele osób, które tak zrobiły, odkryło, że ich własne przekonania były zbudowane na tym, co myśleli lub czuli inni, a nawet na ich własnych preferencjach. Tak jak ważni są inni ludzie i jak mocno możemy się wczuć w to, w co wierzymy, potrzeba czegoś więcej, aby odnaleźć skarb: prawdę o relacji z Bogiem. Jeśli masz prawdziwe pragnienie poznania twierdzeń Jezusa, tego czy On naprawdę jest Mesjaszem,to ten sam Bóg, którego prosisz o kierowanie twoimi poszukiwaniami prawdy, będzie również strzegł żydowskiej tożsamości, którą ci dał. Wierzymy, że przez wiarę w Jezusa stajemy się takim narodem żydowskim, jakim Bóg zawsze chciał nas widzieć: narodem, któremu przebaczono grzech, wierzącym w Mesjasza, będącym światłem dla świata.
Może już zbadałeś tą sprawę i stwierdzasz, że wierzysz, że Jezus prawdopodobnie jest Mesjaszem, coś cię hamuje. Być może masz swoje powody i te powody mogą ci ciążyć. Jeśli chciałbyś je omówić, jesteśmy gotowi Cię wysłuchać.
A może to, co właśnie przeczytałeś, rozwiało twoje ostatnie wątpliwości i jesteś gotów uwierzyć, ale zastanawiasz się, jak to zrobić jako Żyd. Jeśli tak, daj nam znać, abyśmy mogli się z Tobą skontaktować.
Materiały źródłowe:
1. “Kiedy Żydzi byli prozelitami,” tom 9:10.
2. Enccklopaedia Judaica, vol. 3 (Jerozolima: Wydawnictwo Keter, 1972) 211, 212.
3. https://aish.com/opting-out-of-judaism/.
4. Yaakov Ariel, “Inny rodzaj dialogu? Judaizm mesjanistyczny i relacje żydowsko-chrześcijańskie,” Crosscurrents, Wrzesień, 2012, 321–22.
5. Simon Rocker, “Dlaczego „boski” Mesjasz nie był nie do wiary: nowa książka czołowego żydowskiego uczonego, wywraca do góry nogami niektóre z naszych uprzedzeń na temat Jezusa i pochodzenia chrześcijaństwa” Kronika Żydowska, April 22, 2013 [Recenzja Daniel Boyarin, Ewangelie Żydowskie].
6. See Acts 9:2; 19:9, 23; 24:14, 22.